... از سينما و |
||||||||
|
چهارشنبه، دی ۲۵، ۱۳۸۷ Slumdog Millionaire – 2008 دنی بویل http://www.imdb.com/title/tt1010048 میلیونر میلیونها رنج ارزیابی : **** " میلیونر محله های پست" پیش از هر چیز فیلمنامه ء خوبی دارد، بعد کارگردانی خوبی که با استفاده از بازی های خوب و فیملبرداری ویژه و موسیقی متن خوب و تکنیک بالا ، فیلم بسیار خوبی ساخته است. کاربرد این همه وجه وصفی بی علت نیست. فیلمنامه ء سیمون بوفوی ، رمان چندلایه و تا حدودی دیکنزی ِ ویکاس سواروپ دیپلمات و نویسنده ء هندی را بسیار تصویری و در عین ایجاز پرتفصیل کرده است . در این فیلمنامه هم با تراژدی فقر در زندگی هندی آشنا می شوید ، هم با تحقیر و تبعیض فرهنگی آنجا ، هم با اختلافات عقیدتی ، هم با امروزی شدن و پیشرفت صنعتی ، هم با تلاش برای گریز انسان ها ، هم با عشق ساده و بی غش و هم با خشونت و خبث و خودشیفتگی و جاه طلبی ، در عین حال بدون گسیختگی یا نارسایی تمام شاخه ها با ایجاز تمام تعقیب شده و سرانجام می یابند. در عین اینکه داستانی ساده و در زیربنا هندی را تماشا می کنید ، هند را نیز بسیار روشنفکرانه در بستر خودش و با آدمهای اهلش تحلیل می کنید ، نه دلتان می سوزد نه دلزده می شوید. این یعنی فیلم هندی بدون سانتی مانتالیسم ، واقعگرا و پُر کِشش و روشنگر. جمال مالیک (دِو پاتل) 18 ساله شکنجه می شود. او در نسخه ء هندی مسابقه – شوی تلویزیونی "کی میخواد میلیونر بشه؟" شرکت کرده و در یک قدمی بُرد ِ جایزه ء بیست میلیون روپیه ای ست . پرم کومار مجری و تهیه کننده ء شو (آنیل کاپور) به او بعنوان متقلب شک کرده و پلیس در حال بازجویی است. کاراگاه پلیس (عرفان خان) با دستور شو ک برقی او را به حرف می آورد ... "جواب سوالاتی به این مشکلی که بسیاری از تحصیلکرده ها و ثروتمندان هندی هم آنها را نمی دانسته اند از کجا آورده ای ؟!" ... و جمال برای پاسخ هر سوال به بخشی از گذشته ء کوتاه ِ زندگی خود رجوع می کند ... در طول فیلم دوربین ِ آنتونی داد مانتل و تکنیک های فیلمبرداری او غوغا می کند، دوربین دائم در حرکت است ، از بالا و پایین و نمای هم ارتفاع شانه و حتی روبرو با اسنوری کم. این دوربین به دنی بویل کمک می کند تا شما را بجای ناظر از بیرون بودن فیلم ، به داخل آن بکشد و شما را در درون ِ فیلم با اتفاقات پیش آمده سهیم کند. تدوین اغلب سریع کریس دیکنز هم عملکرد مانتل را تقویت کرده و تاثیر آن را چند برابر می کند. بازی نجیب و در عین حال خشمگین از درون دِو پاتل ، سَبُک و بی اغراق ِ فریدا پینتو و حتی کودکان هندی دوران خردسالی آنها (که بخاطر سختی کار لاولین تاندان – دستیار بویل در هند، باعث شده تا نام ِ او در کنار وی بعنوان کارگردان درج شود) ، خودپسند و خشن و تحقیرگر آنیل کاپور و ... در متن موسیقی ِ تلفیقی آ. آر. رحمان که از آهنگسازان بنام سینمای هند است ، چنان فضاسازی کاملی را موجب شده که تماشاگر جز حل شدن در این فضا چاره ای نمی یابد. بویل در فصل های اولیه بخصوص دوران خردسالی جمال و سلیم و لاتیکا بخاطر عدم امکان استفاده از زبان انگلیسی برای آنها به تمهید زیبایی در کاربرد زیرنویس دست زده که این تمهید در نوع خود دیدنی است. از توانایی های دیگر کارگردانی بویل در " میلیونر ..." شروع تراژیک و فرود در آرامش و عشق است . او حتی رقص های مخصوص سینمای هند را در پایان بندی فیلم خود به تمهید زیبای دیگری گنجانده که آنهم دیدنی است. دویل در این فیلم ثابت کرده که به درستی همان کارگردانی است که هیچگاه در یک منزل نمی ماند، او از 1995 که کار سینمایی خود را با "Shallow Grave" آغاز کرد تا کنون هیچگاه کاری تکراری نساخته است. "میلیونر محله های پست" را از دست ندهید. [ ۷:۰۳ بعدازظهر ] پيوند به اين مطلب |
|||||||
 |
||||||||
