من ، ترانه ۱۵ سال دارم
رسول صدر عاملي بعد از فيلم « دختري با کفش هاي کتاني » فيلم جديدش را با همان مولفه و در راستاي به تصوير کشيدن نتيجه ي محظورات اجتماعي موجود براي جوانان بويژه دختران ، مستندگونه ، با دقت به ظرائف و با مضموني نو ساخته است . صدر عاملي با ساخت اين دو فيلم ساختاري عملا نئورئاليستي را در سينماي ايران شکل مي دهد . نئورئاليسمي که با سادگي و بدون تکلف ، مستندگونه و با استفاده از اکثرا بازيگران غيرحرفه اي ، به محنت ها و مصائب قشر عظيمي از جامعه ي جوان حال حاضر ما مي پردازد . بحث پيرامون آنرا به بعد از اکران فيلم موکول مي کنم .
