حمید نعمت اله آن قدر که در "بوتیک" خوش درخشید ، در "بی پولی" درخشان نیست. "بی پولی" با کهکشان بازیگرانش در گونۀ کمدی بوف (سیاه) آنقدر که باید پرمایه نیست. بازیگران خوبند ، فیلمبرداری و کادرها همانطور که انتظار می رفت بسیار خوب و کارگردانی و بخش های تکنیکی نظیر تدوین قابل قبولند ، ولی آنچه که "بی پولی" از آن رنج می برد فیلمنامه است. فیلمنامه نیاز به یک ادیت نهایی و پیرایش مفصل داشته است. سکانس هایی مثل حضور بهرام رادان در اتوبوس و گفتگویش با آن خانم مسن مسافر ، نقش های متنوع و بی هویت ِ دفتر پخش لوازم آرایشی و بسیاری سکانس های تکراری و تاکیدی بر مصایب زوج اصلی هیچکدام خاصیت پیش برنده یا تکمیلی در فیلم ندارند که هیچ ، فیلم از مبداء خود به هیچ مقصدی رهسپار نمی شود و بسیاری از سکانس ها اصلا" بود و نبودشان در فیلم موثر نیست. اصولا" پیام "بی پولی بدبختی می آورد" یا "عشق در مضیقه به تنفر بدل می شود"، به خودی خود می تواند زیربنای خوبی برای یک فیلمنامه تلقی شود ولی این فیلمنامه با سمت گیری کمیک در استفادۀ از آنها ناموفق است. جزئیات خوبی در فیلمنامه کار شده که در ترکیب سامان و قدرت نمی گیرند. نعمت اله با "بی پولی" ثابت می کند که در پرداخت جزئیات به شدت تواناست ولی بهتر است از فیلمنامه های منسجم استفاده کند."بی پولی" یک اثر متوسط است که مقدار زیادی از اعتبارش را مدیون اجرای درخشان جزئیات خود توسط بازیگرانش می باشد.
